Finnst ykkur ekki merkilegt að það að einhver ætli að gera eitthvað skuli vera frétt, þegar sá sem aftur hefur náð einhverju stóru markmiði fær svona rétt að fljóta með?
Tækni & vísindi | mbl.is | 27.1.2009 | 12:09Það ætla líka fleiri, svo sem FireFox, Mozilla, Opera o. fl.
Svo er tilvísun í "Heimasíðu Microsoft", sem er í raun tengill inn á beta-útgáfu af IE8. Hann er sem sé rétt kominn í RC1 útgáfu!
Go with the mon(k)ey!
Það var við því að búast að Sjálfstæðismenn yndu illa því að fá ekki að vera með í ríkisstjórn. Þeim hefur alltaf líkað það illa. Þeir telja að þeir séu sjálfbornir til þess að stjórna landinu. Það þarf að passa svo margar stöður -- lykilstöður. Og nú eru þeir sem sé komnir í gang:
Innlent | Morgunblaðið | 28.1.2009 | 05:30 „Ótrúlega ómerkilegt“ af Samfylkingu Eftir Pétur Blöndal pebl@mbl.isÉg hef stundum séð gott koma frá Pétri, en stundum fellur hann líka í Heimdallardíkið. Það virðist erfitt að komast upp úr því. Og hann byrjar af krafti. Reyndar svo miklum að það stendur ekki steinn yfir steini í umfjöllun hans, nema þá að þingmenn og ráðherra Sjálfstæðisflokksins séu heyrnarlausir, ólæsir og með öllu dómgreindarlausir -- sem ég vil helst ekki ætla þeim. Lítum á nokkur atriði.
Margt af því sem er á svonefndum aðgerðalista Samfylkingarinnar, sem birtur var í Morgunblaðinu í gær, höfðu sjálfstæðismenn raunar aldrei heyrt um, svo sem að færa niður veðstöðu lána og bæta réttarstöðu skuldara, bjargráðasjóð heimilanna og aðkomu auðmanna.
Öll þessi mál eru búin að vera í umræðunni síðan í haust. Sjálfstæðismenn eru þá að mati Péturs (eða heimildarmanna hans) heyrnarlausir og ólæsir eða jafnvel blindir upp til hópa.
Það sé til marks um að verið sé að slá ryki í augu fólks, að ekki sé á listanum að Samfylkingin hafi krafist þess að fá forsætisráðuneytið, „sem kom á daginn að var algjört aðalatriði og skilyrði fyrir hinu“.
Það hefur komið rækilega fram í fjölmiðlum að Samfylkingin krafðist breytinga í Seðlabankanum og að verkstjórn (orð sem Geir móðgaðist svo mjög yfir) yrði að komast í lag. Fyrst Geir þverskallaðist við þessum sjálfsögðu kröfum, þýddi þetta að það yrði að skipta um í brúnni. Geir og Solla eru bæði veik, sem kunnugt er, og þurfa að komast í smá frí þess vegna og flestir aðrir að fara í kosningaslag, þannig að Samfylkingunni (les: Sollu) kom til hugar að nýta mætti starfskrafta þess þingmanns sem mest þjóðarsátt er um og er að hætta á þingi til þess að stýra skútunni þessa síðustu metra. Hins vegar vitandi um hatur margra sjálfstæðismanna á "heilagri Jóhönnu" og því að þeir líta margir í raun niður á hana fyrir ýmissa hluta sakir, þá get ég svo sem sæst á að Solla hafi þarna kannski vísvitandi sett fram kröfu sem hún vissi að Sjálfstæðismenn myndu aldrei, ALDREI, ganga að. Solla vissi svo sem að það þýddi ekkert að eiga frekar við sjálfstæðismenn.
Í þriðja lagi um „svokallaða tiltekt“ í Seðlabankanum, þar sem Sjálfstæðisflokkurinn hafi fyrir löngu sagst tilbúinn í lagabreytingar, sem gætu leitt til breytinga á yfirstjórn Seðlabankans, en byggðust á tillögum frá erlendum sérfræðingum sem fengnir höfðu verið til að skoða skipulag Fjármálaeftirlitsins og hugsanlega sameiningu þess við Seðlabankann.
Hvað ætlaði Sjálfstæðisflokkurinn sér að hanga á þessu í langan tíma? Hvers vegna voru þessar áætlanir ekki komnar í gegn? Það er neyðarástand í þjóðfélaginu en sjálfstæðismönnum liggur ekkert á. Ekki frekar en alltaf.
Málið er það að sjálfstæðismenn hafa aldrei kunnað að vinna. Þeir hafa hangið á þingi að hætti breskra íhaldsmanna, sem finnst aðallega fínt að vera þarna og þetta er náttúrulega ágætur klúbbur, gott fæði og allt það.
Rifjum upp aðdraganda Viðeyjarstjórnarinnar. Aldrei komu sjálfstæðismenn undirbúnir til viðræðna. Jón Baldvin og Jón Sigurðsson voru alltaf tilbúnir með tillögur og varatillögur, enda varð stjórnarsamningurinn að mestu leyti upp úr stefnuskrá Alþýðuflokksins.
Sömu hluti er maður alltaf að reka sig á. Ég hef komist að þeirri niðurstöðu að sjálfstæðismenn (þingmenn og ráðherrar og aðrir "wannabe's") séu latir, óklárir í stjórnmálum og staðnaðir. Þegar ég segi óklárir í stjórnmálum, þá á ég við málefnavinnu, því að þeir ásamt framsóknarmönnum hafa reynst manna duglegastir við að koma sínum mönnum í lykilstöður í stjórnkerfinu, hlutur sem ætti ekki að meta nema 10% af mikilvægi stjórnmála. Hjá sjálfstæðismönnum virðist þetta vera öfugt: Málefni 10% stöðuveitingar 90%. Þeir minna svolítið á vinnubrögð í Austur-Evrópu: tala, tala, kannski framkvæma einhvern tíma seinna.
Og fjórða atriðið sneri að aðgerðum í þágu heimilanna, sem hefði áreiðanlega samist um.
Nákvæmlega: "...sem hefði áreiðanlega..." kannski og ef til vill. Er ekki neyðarástand í þjóðfélaginu?
Sjálfstæðisflokkurinn bætti við fimmta liðnum, aðgerðum í þágu atvinnulífsins til að sporna við atvinnuleysi.
Halló! Enginn heima? Það var talað um þetta strax í haust og allan tímann síðan! Les Pétur Blöndal ekki einu sinni Moggann?
Sjálfstæðismenn telja fullljóst að ekki hefði þurft að vera ágreiningur um þessi efnislegu atriði, heldur hafi verið settur á svið ágreiningur um forystuna í ríkisstjórninni.
Það var ekki ágreiningur um efnisleg atriði. Það sjá allir! Það var og er ágreiningur um vinnubrögð og þörf á aðgerðum.
Þetta er ein af fyrstu greinunum í mogganum og öðrum fjölmiðlum sem sjálfstæðismenn komast í í súrri baráttur þeirra til að sverta fyrrum samherja sinn og reyna að smyrja og nota smjörklípur. Þetta kunna sjálfstæðismenn manna best. Ég er að vona að þjóðin sjái í gegnum þá í þetta sinn.
Aðferðin er þekkt. Hún heitir FUD á ensku. "Fear, Uncertainty, Doubt" eða "ótti, óvissa, efi. Það er byrjað á að reyna að gera menn óttaslegna, síðan skapa óvissu, sem í framhaldinu veldur efa. Í þessu tilfelli efa um að andstæðingurinn sé að fara með rétt mál, efa um að hann sé hæfur til stjórnarsetu.
Höfum það bara á hreinu: Sjálfstæðisflokkurinn hefur margsannað sig að vera seinn til verka og seinn til hugsana, nema þegar þarf að koma gæðingum fyrir í kerfinu.
Eitt mega sjálfstæðismenn (og reyndar framsóknarmenn líka) eiga. Þeir virða kristni og kirkju í landinu. Þeir mættu samt læra meira af kristindómnum.
Í kastljósi RUV í gær kom Kristinn Hrafnsson fram og taldi að Kompásþátturinn hefði verið lagður niður til þess að sleppa við umfjöllun um lánveitingar Kaupþings til viðskiptajöfursins Robert Tchenguiz. Vísir.is bregst hart við í dag (sjá: Gömul frétt í Kastljósi) og kennir um hve dýr þátturinn sé.
Fyrst þessi kompásþáttur var tilbúinn til sýningar og allur kostnaður þegar til kominn, hvers vegna sá Stöð2 ekki ástæðu til þess að setja hann til sýningar? Er það ekki einmitt að henda peningum út um gluggann? Ég hefði haldið það. Og þá kemur spurningin með tvöföldum þunga: Hvers vegna var þátturinn lagður niður? Nákvæmlega þessi háttur á því að leggja þáttinn niður, að birta ekki tilbúinn þátt, vekur eðlilega mjög mikla tortryggni.
Ég hélt að 365 batteríið (hvað sem það heitir í dag og hvað sem það hét áður) hefði eingöngu tengst Glitni. Var það kannski misskilningur? Er eitthvað enn dularfyllra, sem tengist Kaupþingi? Eða áttu einhver samsvarandi viðskipti sér stað við Glitni eða tengd fyrirtæki? Eða er Kristinn Hrafnsson að fara með rangt mál?
Mér finnst allt í einu brýnt að fá svör við þessu.
mbl.is: Björgvin segir af sér og stjórnendur Fjármálaeftirlitsins hætta
Ég óska Björgvin G. Sigurðssyni til hamingju með þessa stóru ákvörðun. Það er tvöföld ástæða til hamingjuóska í hans garð að honum tókst að setja Framkvæmdastjóra FME af einnig. Varðandi stjórn FME, þá er það einnig skynsemismál að hún sagði af sér í kjölfarið, en einhvern veginn held ég að erfitt verði að manna stöðu Jóns Sigurðssonar. Hann hefur áreiðanlega gert það sem á hans valdi var til þess að bæta ástandið þar á bæ, en ég þekki ekki innviðina nægilega vel til þess að geta metið það. Ég hef á tilfinningunni að stjórn FME hafi í raun afskaplega lítið vald.
Þetta verður vonandi til þess að Árni Matt og seðlabankastjórn og bankaráð Seðlabankans segi af sér einnig. Það verður að ske.
Ef þetta gerist, þá ætti ríkisstjórnin að geta setið til kosninga í apríl eða maí. Vonandi verða þessir atburðir til þess að róa þjóðina ögn og til þess að bæta siðferði í stjórnmálum almennt.
Það á ekki af þjóðinni að ganga. Ekki er nóg með að ein stærsta efnahagsblaðra sem þekkst hefur (hlutfallslega, að sjálfsögðu) hafi sprungið í andlitið á þjóðinni, heldur hafa bæði Ingibjörg Sólrún, formaður Samfylkingarinnar, og nú Geir Haarde, formaður Sjálfstæðisflokksins og forsætisráðherra, orðið fyrir alvarlegum heilsubresti.
Ég, eins og fleiri, hef gagnrýnt þau fyrir að víkja ekki úr starfi, en öll gagnrýni hverfur við svo alvarlegar fréttir af heilsu. Við höfum, mörg í þessu landi, beðið fyrir þjóðinni og ráðamönnum, en biðjum einnig nú fyrir heilsu þessara forystumanna og að þau sem hugsanlega koma í þeirra stað reynist vandanum vaxin.
Sjónvarpsstöðvarnar sýndu myndir af stoltum sýslumanni á Selfossi, sem var að fara í aðgerðir til þess að handtaka hundruð manna vegna skulda. Vísir segir að fréttin hafi vakið mikil viðbrögð í bloggheimum og skyldi engan furða. Geir og ríkisstjórn hans hafa marglýst því yfir að slá þurfi skjaldborg um heimilin, en - því miður - ríkisstjórnin hefur nánast ekkert gert í þeim efnum annað en það sem "heilög" Jóhanna hefur gert í sínu ráðuneyti.
Geir: aðgerðir strax til varnar fólkinu, eða segðu af þér strax ella. Hættu að ljúga að þjóðinni! Þú þykist vera vel kristinn fyrir kosningar. Lifðu samkvæmt því. Leggur ekki Biblían aðaláherslu hvað þjóðfélagsskipan varðar á vernd þeirra sem minna mega sín? Bannar hún ekki vaxtatöku og vaxtaokur gagnvart eigin þjóð? Farðu nú að lesa þá bók sem þú segist trúa eftir.
Enginn getur sagt blygðunarlaust að ég hafi verið hrifinn af mörgu, sem varðar Framsóknarflokkinn, en nú ber nýtt við. Í gær gerðust þau óvæntu tíðindi að Framsóknarmenn hysjuðu ærlega upp um sig brækurnar og kusu raunverulegan endurbótamann sem formann, mann sem virðist laus við þau þungu hagsmunatengsl fyrri ráðamanna í flokknum, sem, þó að þau hafi haldið fjárhagslegu lífi í flokknum og tryggt "sonum" hans stöður, hafa því miður reynst hin skelfilegustu spillingaröfl.
Ég veit að reyndar hefur mörgum Framsóknarmanninum sviðið framganga þeirra lykilmanna og þægð við peninga og völd, og þessi helgi sannar það. Hún segir mér einnig að loks hafi þessir pótintátar migið í fullan dall. Hinn almenni Framsóknarmaður sagði: "hingað og ekki lengra!"
En þetta er líka kannski í fyrsta sinn frá upphafi, sem þeir fá almennilega kost á að kjósa yfir sig mann, sem er (að því er virðist) ósnertur af fyrri pólitískum sóðaskap í Framsóknarflokknum.
Mér fannst reyndar Sigmundur Davíð svolítið linur sem fréttamaður sjónvarps gagnvart stjórnmálamönnum, einkum Sjálfstæðismönnum, og hafði því stimplað hann Sjálfstæðismann. Það kom mér því verulega á óvart þegar ég frétti af því að hann væri orðaður við framboð í sveit Frammara. Sigmundur Davíð átti frábæra endurkomu sem skipulagsfræðingur, eða öllu heldur skipulagshagfræðingur (sem kannski skýrir margt!), inn í umræðuna um skipulagsmál Reykjavíkur o. fl. Ég var svo sammála honum í öllum atriðum nánast. Hér var virkilega á ferð maður sem hafði farið til útlanda með augun opin! Í umræðu hans um stjórnmál síðan hefur mér fundist mikið til hans koma og hefur fundist hann tala eins og sannur krati. Ég er sannfærður um, að ef ekki hefðu komið til ætternistengsl hans við Framsóknarflokkinn, þá hefði hann frekar boðið sig fram fyrir Samfylkinguna eða verið með í nýju (endurnýjuðu) framboði nýkrata (sem ég hef á tilfinningunni að gæti verið að verða til, án þess að ég hafi mikið fyrir mér í því).
Undir stjórn Sigmundar Davíðs ætti Framsóknarflokkurinn að geta orðið fyrsti kostur flokka eins og Samfylkingarinnar að starfa með eftir næstu kosningar, sem vonandi verða fljótlega.
Nánar um kosningu Sigmundar Davíðs má sjá hér: Sigmundur kjörinn formaður
Til hamingju Frammarar.
Til hamingju Sigmundur Davíð!
