Jæja! Sá gamli komin með þann gráa? Eða jafnvel verra: "old man's folly"?
Það verður tíminn að leiða í ljós. En sem sé, ég var að fá mér einn þann rosalegasta bassa sem sést hefur "hér á landi á" eins og kántrýkóngurinn orðaði það í hástemdu ljóði. Ég fór að hafa endurnýjaðan áhuga á að prófa að spila á bassa í fyrrahaust. Þessi löngun mín hafði lagst í dvala fyrir mörgum árum síðan, enda enginn til að spila með og bassinn ekki beint tilvalið einleikshljóðfæri. En alltaf hefur hann togað í mig.
Fyrir um ári síðan fór mig að langa aftur til þess að prófa þetta en það var ekki fyrr en sl. vor að ég fór að skoða málið af alvöru. Að lokum talaði ég við Gústa minn, sem er, eins og allir, sem þekkja hann vita: snillingur á bassa og hafði a.m.k. átt bandalausan bassa, sem hann hafði m. a. notað á Narsissu diski. Hann var til í að lána mér bassann. Þetta var Peavy einhver sérútgáfa með tveim aktívum pikkuppum, á margan hátt skemmtilegur bassi, en mér fannst hálsinn full mjór, einkum við hálsinn. Ég náði mér í upplýsingar á netinu og byrjaði að æfa ... og æfa ... og ... ég varð bara ekkert leiður á dæminu. Þetta var bara meira og meira gaman. Ég var búinn að sækja dálítið samkomur hjá Íslensku Kristskirkjunni, og þegar vantaði bassaleikara þar, þá fann ég alltaf fyrir bassanum í höfðinu á mér. Á endanum hafði ég samband við þá og kom í prufu í byrjun okt. 2006 og byrjaði strax að spila sunnudagsmorguninn eftir.
Það gat náttúrulega ekki gengið til lengdar að vera alltaf með láns bassa, svo að ég fór alvarlega að kíkja á bassa. Mér fundust þeir flestir of dýrir eða ekki nógu góðir, sem ég sá í búðunum hér, svo ég skannaði netið, einkum eBay. Fljótlega fór ég að rekast á furðusmíðar sem vökt athygli mína. Þetta voru handsmíðaðir bassar, yfirleitt bandalausir, oftast mjög óvenjulegir í laginu, stundum ljótir, stundum flottir.
Ég ákvað að kanna málið nánar og skoðaði vefinn hjá wishbass.com og annan vef, þar sem Steve Wishnevsky er með sýnishorn af akkústik hljóðfærum, sem hann smíðar. Einnig skoðaði ég umsagnir á Harmony Central, en þær voru undantekningarlítið mjög góðar. Á endanum stóðst ég ekki mátið, þegar ég sá þennan bassa auglýstan á góðu verði (eins og reyndar allt hjá þessum gæja. Það er eihver hugsjón hjá þessum gamla hippa að smíða góð hljóðfæri á góðu verði, helst úr viði frá Bandaríkjunum. Þetta var það sem ég vildi. 5 strengja, 3 áttundir mikið sustain og frábært pickup, Kent Armstrong Humbucker keramískt sápustykki, passíft, en með mikinn kraft og tónvídd. Boddýið er úr padúk viði frá Afríku eða Asíu, tveir helmingar límdir á þynnu úr hlyn, en hálsinn, sem er heill í gegn, er úr rósaviði, mahóný og hlyni. Fingrabrettið er úr rósaviði. Strengirnir ganga gegnum búkinn, og eykur það eigin hljóm bassans mjög. Ég kýldi á bassann og fékk góða tösku fyrir 50 USD með (50% afsl.).
Smá töf varð á sendingu hjá ShopUSA vegna mistaka í vöruhúsi, en annars stóðu þeir sig vel, enginn aukakostnaður þó að þetta færi í flug.
Og svo kom bassinn.
Hann virtist stærri en ég hafði reiknað með. Wish hafði þurft að víkka út í töskunni til að koma honum fyrir, og bassinn vó 4,5 kg, en ekki 4.0 eins og hann hafði gefið í skyn ("8 lbs on the old bathroom scale").
Í ágústlok eða septemberbyrjun fékk ég mér Vox T-60 bassamagnara, frábæran til æfinga og fyrir lítil gig. Ég hafði prófað hann á 5-strengja bassa og skilaði hann honum vel. Wishbass bassinn skilaði sér enn betur. Strengirnir reyndar óvenju bjartir, en auðvelt að stilla tónin á 4ra banda tónjafnaranum á magnaranum, sem auk þess er með svokölluðum "bassilator", sem bætir áttund neðar við tóninn. Í Íslensku Kristskirkjunni hljómaði gamli 200w Gallien-Kruger magnarinn allt í einu vel, þegar þessi bassi var kominn við.
Það tók smá tíma að venja sig á svo sveran háls, sem Wish býður uppá, en síðan er hann mjög þægilegur. Og nú er bara að æfa sig...
Ef þetta er "old man's folly" eða grár fiðringur, þá stendur það alla vega enn.
Ég þarf að fá mér betri strengi fljótlega, og einnig góða ól og kannski eitthvað til að hengja bassann upp á.
