Í þessari grein, Lögreglustjóri kveður (28. Sept. 2008) segir Haraldur Jóhannessen:
Jóhann R. Benediktsson lögreglustjóri lætur af embætti 1. október nk. Óvenjulegt er að lögregluforingi kveðji samstarfsmenn sína til margra ára með stóryrðum og hrakspám eða líki lögreglustarfi við sandkassaleik.
Innan raða lögreglunnar hefur síðastliðin ár verið rætt um stefnur og strauma í löggæslumálum að hvatningu Björns Bjarnasonar dómsmálaráðherra. Skipulagsbreytingar hafa reynt á hæfni og getu yfirmanna og hafa þeir sýnt festu og áræðni til að ná settum markmiðum. Um þetta hefur verið samstaða meðal allra lögreglustjóra. Einn úr hópnum kýs nú að fara aðra leið. Það er hans val.
Ég óska Jóhanni R. Benediktssyni velfarnaðar á nýjum vettvangi, þótt kveðja hans til okkar, sem viljum metnað lögreglu sem mestan, sé ekki lögreglustjóra samboðin.
Ég get ekki séð annað en að Jóhann hafi reynst einn albesti maður lögreglunnar með tilliti til þjónustu við landsmenn -- og ég hefði haldið að lögreglan væri til þess að þjóna landsmönnum en ekki embættismönnum og ráðherrum. Þess vegna harma ég þessa grein Haraldar. Mín tilfinning og skoðun er að einhvers konar annarleg sjónarmið (önnur en að þjóna landsmönnum) búi að baki.
Hefur ekki umdæmi Jóhanns sýnt einstaka fylgni og frábæra vinnu í sambandi við að ná fíkniefnum úr umferð? Unnu þeir ekki þarft verk með að sýna fram á að hluti hælisleitenda hefðu komið á fölskum forsendum? O.s.frv. Ekki hefur þetta embætti orð á sér fyrir leti, spillingu, óvandvirkni eða neitt slíkt.
Amerískt orðatiltæki segir: "If it ain't broke, don't fix it." Betur ef dómsmálaráðherra og ríkislögreglustjóri sæju það.
